Hersey bi anda cabucacik ve kolayca oldu ki bundan onceki surecte yasadigim is arama sureci sanki hic yasanmamis, o mucadele ve cabalamaya gerek yokmus gibi hissettim..
Oysa tum mucadele ve is arama surecinde yasadiklarim ogrendiklerim, okuduklarim belkide bu sekilde olmasini sagladi. Eger ben cok proaktif olarak ilk beyin avcisina dayatmasaydim, ikinci beyin avcisi aradiginda 2 dakikalik asansor konusmam hazir olmasaydi (elevator speech- gelecege not mutlaka bununla ilgili ayri yazi yazmam lazim Citibank'in insan kaynaklari sitesinde muhtesem bi yazi okudum, illa paylasmaliyim vakit yaratip bi ara), belki de Citibank'a hic baslamayacaktim..
Ya da ondan sonra ki surecte ogrendigim uzere, is arama da sihirli herkeste ise yarayan tek bir formul yok..Herseyi denemek gerekiyor nerde, ne zaman kimde neyin yarayacagini onceden kestirmek cok guc..Ama herkeste yarayan tek sey var hicbir zaman vazgecmemek..
Ve yeni bi mucadeleye atilirken bazen fedakarlikta bulunmak gerekiyor.
Citibank'ta ise baslamak icin sadece iki gunum vardi ama bi suru logistik sorun vardi oncesinde halledilmesi gereken. Cunku benim yeni calisma saatlerim, esimin calisma saatleri ve cocuklarin okuldan alinma saatleri bi turlu ortusmeyince ve ikinci bi arama almamizi gerektirdi. Gozumuzu kirpmadan aldik arabayi cunku Citibank benim icin onemli bi sans ve gelecek icin iyi bir referansti..Eski isimden daha az para veriyorlardi ama uzerine para verecek olsam bile yine kabul ederdim hep dedim ki bu odemem gereken bi bedel. Cunku bu benim finansa donme biletimde ve paket olarak bazi ekstra kulfet ile geliyordu..Benim icin hic onemli degildi benim tum zorluklari halledip 10 Eylul pazartesi ise baslamam gerekiyordu.
Nitekimde de yaptim esimin sonsuz destegi ile..
Pazartesi 9'da lobbyde bizi alacak gorevliyi beklerken diger 8 kisiyi goz ucuyla inceledim hepsi ne kadar gecti ve istinasiz hepsinin anadili ingilizceydi..Sonraki surecte ogrendim ki bu cocuklarin cogu yeni mezundu (cogunluk 22-25 yas arasi) ve hepsi buranin en iyi universitelerini bitirmislerdi (University of Toronto, Waterloo, York) ve cogunlugunun finansta master kadar onemli olan CFA designationu vardi..Tek universiteyi Kanada disinda bitiren bendim..Kendimi bir kez daha cok ama cok sansli hissettim..
Onun uzerine zaman gectikte hepsinin arkasinda tanidik bir beyin avcisi arkadasinin oldugunu ogrendim..Bu demekti ki iyi bir okulu bitirmekle hersey bitmiyor rekabet o kadar fazla ki birilerini tanimadan ise girmek zor yada daha sonraki aylarda yasayip ogrenecegim gibi bi konuda uzmanlasmak gerekiyor..
Bunlarin akabinde Citibanka girmeme on ayak olan ilk beyin avcisinin bana telefonda dedikleri aklima geldi. O zaman icten ice ne kadar cok negatif bir tablo ciziyor diye dusunup kizmistim. Ama ne kadar hakliymis soylediklerinde..Gercekten is bulmak giderek zorlasiyor, yeni iyi donanimli bir suru genc var, gocmenlerin sansi gercekten az ustune eger iyi bi ingilizce yoksa bence iyi bir yere girmek gercekten zor ozellikle konusmaya ve musterilerle iletisim gerektiren islerde calisiyorlarsa veya calismak istiyorlarsa. Bilgi islem, yazilimcilik gibi meslekleri olanlar daha sansli..
Citibank bana tekrar kendimi okulda gibi hissetti belki diger arkadaslarin genc olmasi belki 3 haftalik yogun egitim yuzunden ama cok iyi geldi kanim yenilendi..Tekrar finasta olmak, bildigim seyleri konusmak eskiyi ne kadar ozledigimi hatirlatti. Bu arada arkadaslarimla cok iyi kaynastik ben onlari onlar beni sevdi..Hatta beni o kadar kabul ettiler ki arada benim yabanci oldugumu, iki cocuk annesi oldugumu ise hayatima ara vermis olduguma inanamadiklarini soyluyorlardu. Sanki ise hic ara vermemistim, bazi zamanlarda kendimi gecmise donmus gibi hissediyordum. Turkiye'de bir bankanin 6 aylik yonetici adayi programina katilmistim 2000 yilinda..Sahane bir programdi 6 ay otelde kalip is disinda sahane arkadasliklarda gecen bi donem olmustu..Simdi donup baktigimda aynisini Citi'de gecen gunlerim icin hissediyorum..
Ama maalesef cok kisa surdu bu donem..Cunku arkadaslarima 3 ayin sonunda veda etmem gerekti..
Kayıtlar
