Su aralar dusunmeden edemiyorum, calismak icin niye bu kadar can atiyorum cok sukur ekonomik olarak calismak zorunda degilim, benim evde olmamdan son derece mutlu evdeki beyler. Ben calisirsam hersey, tum duzenimiz altust olacak. Ve ben biliyorum cocuklarla gecen gunlerimi ben cok ozleyecem ama asla geri donemeyecegim.
Evimizin efendisi (bkz. yukaridaki resim) ben niye bi turlu calisan anne statusune terfi edemedim diye uzuldukce omur boyu calismasam bile kendisi icin onemli olmadigini kendimi bos yere sikinti stress yaptigimi tekrarliyor. Cocuklarimizin saglikli, mutlu, huzurlu sicacik bir evde yetismelerinin herseyden onemli oldugunu hatirlatiyor surekli. Eger evde sikiliyorsam yada metro ve otobusle bi yere gitmek zorsa diye bana araba almaya calisiyor, bugun yine ayni gundem vardi ustelik ciddi olarak almayi dusundugu bi cipte..
Kucuk oglum ise gitmeyi pek anlamiyor ama buyuk oglum "anneler ise gitmez" diye siddetle benim calismami reddediyor. Tabi calissam da calismasamda o beni birakip onumuzdeki Eylul okula baslayacak eger biz burada olursak.
Bu dusuncelere dalmama bircok kisi sebep oldu bu hafta. Her ne kadar hala is arama modunda olsamda, biraz sesli dusunuyorum! Bana cok buyuk bir iyiligi dokunmus Suheyla Hanim var burada cok ama cok onemli bir finans kurumunda calisan. Akil danismak icin onu aradim haftaici. Nasil iyilik, pozitif gorus dolu beni cok rahatlatti. Kendisi aktif olarak 35 yildan fazla finans piyasalarinin icinde Kanada'da, bana bu yil veya seneye ise baslamamim hicbir seyi degistirmeyecegini ama cocuklarimin cocukluklarina asla geri donemeyecegimi ve kendi cocuklarinin cocukluklarini nasil ozledigini anlatti. "Icin rahat olsun ozgecmisini dagitiriz gerekli yerlere ama acele etmeni gerektirecek hicbir neden yok" diye ekledi.
Aslinda soyledigi sozler bana yabanci degil ben ve kardesim de annemi cok ozleyerek buyuduk. Kardesim 9 aylikken ben rahmetli biricik anneannemin kiyamamasi uzerine 3.5 yasinda krese basladim. Hatirladigim tum cocuklugum annemin evde olmasini isteyerek gecti.
Blogumun takipcisi Sevgili Bilge'de benzer seyleri yazdi yorumlarinda. Calisan annenin cocuklari olmak zor her ne kadar buyudukce anneden bagimsizlassa da cocuklar ve giderek kendi kisilikleri sosyal cevreleri olusarak daha az anneyle biseyler yapmak veya onun yaninda olmak isteselerde yinede okul oncesi donemde anne ile olmak onemli. Hele bizim gibi guvenilir acil durum aile dayanisma cemberiniz yoksa cocuk yetistirmek ve calismak anne baba icin daha zor, hem cocuklar icin hemde bizim icin sikintili durumlar olusabilir.
Hepsi sadece tesaduf mu yoksa bi amaci mi var bilmiyorum ama sonbaharda cocuklar yaratici oyun grubuna giderken bende spora gidiyordum (sonra spor yapip kilo alinca biraktim). Orada tanistigim ama sonra garip bi sekilde her yerde karsilastigim Mary (emekli bekar ogretmen) var. Dun cocuklari biraktiktan sonra onunla konustuk biraz, o da "is olacaksa olur ama su anin tadini cikart bi daha bu ana hic donemeyeceksin" dedi. Dusununce calisirken, zincirsiz koleler gibi iste gecen gunlerim aklima geldi, sabah girip aksam cikmamiz. Gun icerisinde yapmak isteyip, yapamadiklarim!
Simdi cogunu yapma imkanim var oyleyse bu anin tadini cikartarak, ise aramayi birakmadan ama niye olmuyor diye uzulmeden is aramaya devam.
Kayıtlar
5 yorum:
merhabalar yazını okudum sanki gurbet ellerde kendi yaşadıklarımı hatırladım.çocukların bize ihtiyacı olduğunda biz çalışan anneler yanında yoktuk.şimdi fazla ihtiyaçları kalmadı ama biz emekli anne ve baba yanlarındayız çok ters bir durum onlarda bizde şimdiki durumdan şikayetci değiliz ama oğlumun küçükken söylediği bir söz aklıma geldi sen neden ev hanımlığı mesleğini seçmedin.arkadaşımın annesi o mesleği secmiş hep evde dedi unutamıyorum.şu anda hala çalışıyorum ama yoğun bir biçimde değil sevgi ve dostlukla izmirden selamlar...
Bilge, bende calisan bi annenin cocugu olarak buyudugum icin cok iyi anliyorum oglunu. Kucukken gercekten cocuklarin annelerine ihtiyaclari var ama cesitli nedenlerden (ekonomik ve kariyer en baslicalari)oturu anneler calismak zorunda. Mantikli dusununce acilen calismayi gerektirmeyecek bi durum yoksa cocuklar icin sanki disi sikip biraz evde oturmak iyi ama ote yandan bunca yil niye okudum ve bi yerlere geldim simdi hersey elimden gidiyor gibi hissedince de anneler mutsuz oluyor!
Calismak veya calismamak zor bi karar ben ne zaman hayirlisa o zaman olsun diyorum aramaya elden birakmadan..
Yorumlarin icin cok tesekkurler, sevgi ve saglicakla kal!
düşünmeden yapamıyorm demişsiniz. yazmadan gecemedim bence kuruntu yapmayın o cok deyerlı eşınızı dinleyın derim hayat kısa hayatın tadını çoçuklarınla kocanla gecır bence calışmak calışmayanlara cazip gelıyor ama malesef hiçde görunduyu gibi deyıl bende emeklı hemşıreyım maddı acıdan dolayı calışmak zorunda kaldım ayrıca diyer ailemede ben bakıyordum ve cok mecburdum.keyfinize bakın deymez bence hayırlı günler
Canim blogunu bugun tesadufen kesfettim (pratik anne, Ela 3. yas kutlamasi yorumlari :), o kadar yorumun icinde nedense senin bloguna tikladim, kismet ), once cok kolayliklar diliyorum. Su aralar okudugum bir kitap var, Radical Homemakers, belki su an icinde bulundugun duruma farkli bir perspektiften bakmana yardim edebilir. Bu kitap calisma hayatindan hayati basitlestirmek icin vazgecen insanlarin deneyimlerini anlatiyor, bana cok iyi geldi. Ekonomik bagimsizligi da irdeliyor, ne demek, niye gerekli vs diye.
Okan ve Bora yi cok opuyorum.
Husra'cim, canim!
Cok tesekkurler her zamanki gibi herseye farkli persepektif ve referans getirdigin icin. Su aralar hastalik perisi evimize ugradi home remedylerle gecirmeye calisiyoruz, insallah haftasonuna kadar cocuklar kendilerini toplarlar bende gidip hemen bahsettigin gibi alabilirim.
Ayrica, blogumu kesfetmene cok sevindim. Baslarda beni motive etsin diye basladim cok guzel seylere vesile oldu her ne kadar hala istedigim gibi bir isi bulamadiysamda!..
Fistik kizlarini ve seni cok opuyorum!
Yorum Gönder