Ben bayiliyorum ruh halimle ozdeslesen filmler izlemeye..Her karesinde kendi duygularimin farkli sekle burunup kah gulup kah huzunlendigim filmleri seviyorum.
Bu aksam It's complicated'i izledik. Her ne kadar filmin konusunun ucundan yakindan benim yasantimla ilgisi yok ama ana karakterin gelgitlerini cok iyi anliyorum. Su aralar "cocuklarindan ayrilamayan anne sendromu" hemde is hayatina donme isteginin tavan yaptigi bir sureci yasiyorum.
Ise donersem cocuklarima ne olacagi belirsizligi su aralar beni cok demotive ediyor.Tam bir yildir bekledigimiz anaokulun 2010 Eylul'unde cocuklari kabul edecegi bile belli degil, diger anaokullari icim almiyor ama zorda kalirsak giderler diye hemen evin karsisindakini aradim doluyuz dedi. Eee bari dadi aliriz hemde hafif ev islerine de yardim eder diyordum ama tanimadigim biriyle cocuklari birakma fikri bile beni nefessiz birakiyor..
Ote yandan ufakligin 8 ayliktan beri gittigimiz kutuphanedeki masal saatine artik cocuklarin hicbir arkadasi anneleri ile gelmiyor. Herkesin yaninda Filipinli dadilari var (burada dadilik Filipinlilerin tekelinde). Parktaki durumlarda ayni annelerin cogu ise dondu, cocuklar dadilar veya buyukannelerle buyuyorlar. Benim cocuklarimin anneleri ile olan 3-5 nadir cocuklardanlar.
Is gorusmeleri icin veya arkadaslarimla bulusmaya finansin kalbinin attigi plazalara gittimde ise herseyi unutuyorum tekrar orada olmak istiyorum..Cicili bicili giyinip elimde cantam orada olmak muthis..Sanki zaman makinesi ile gecmise donuyorum..
Ama orada olmak icinde surekli is arama modunda olmak lazim! Ben karmakarisik ruh halime ilaveten cocuklarin aktivite istekleri(her sabah haftaici yaratici oyun grubuna gitmelerine ragmen), benimle oyun oynamak istemeleri hic bitmiyor ustune ustluk havalarin goreceli isinmasi ile parka gunde 2 kere gitmelerimiz yeniden baslamak uzere..
Merak ediyorum hangi arada is aramaya konsantre olacam! Ne tam zamanli evde oturan anne nede tam zamanli is arayan anne olabiliyorum..Iki arada bi derede olmaktan yoruldum ozetle..
Kayıtlar
3 yorum:
merhaba hoş geldiniz umarım tatiliniz güzel geçmiştir eşiniz ve çocuklarla birlikte hiç üzülmeyin ve mutlu olun şimdi çocuklarınızın size ihtiyacı var benim gibi ilerde ah keşke daha çok onlara zaman ayırabilseydim diye üzülmeyeceksiniz olayın bu yönünü düşünün ..onlar ana okuluna başlayınca sizde kendinize daha çok zaman ayırırsınız ve çalışmaya başlarsınız artık onlarında bir arkadaş çevresi olacak okulda güzel günler geçirecektir yani kendilerine yetmeyi öğreneceklerdir..sevgi ve dostlukla ..izmirden selamlar..
o kadar iyi anlıyorum ki sizi...nasıl bir eşikte olduğunuz,neler hissettiğinizi...ve ben de aynı çıkmazdayım,ve söyleyecek hiçbirşey bulamıyor,bol bol şans diliyorum...
Sevgili Bilge, ne guzel sizde baharin tadini dogada cikartiyorsunuz. Cok kiskaniyorum, annemlerinde dag evi var onlarda sizin gibi su aralar cogunlukla oradalar!
Prettycool, zor kararlar gercekten. Ben cocuklarin gelisiminde en onemli donem olan 3 yasina kadarki donemde evde olmaktan mutluydum ama ara verince ise donmek ozellikle burada cok zor Turkiye'de olsak su anda ise donmustum gibime geliyor. Umarim sizin icin ne hayirlisi ise olsun.
Yorum Gönder