Yazin Geri Kalaninda Ne Yapmali, Ne Etmeli?

| 2 yorum

Kafam bircok konuda cok karisik. En onemli mesele tabi ki hala sonuc alamadigim is gorusmesi ve hala daha baska yapilabilecek seyler varmi diye dusunuyorum cunku konustugum gorustugum kisilerin kimisi aaa "tabi arayip sormali istekli oldugunu gostermelisin" diyor kimisi de "yeter artik yapilabilecek herseyi yapmisin" diyor.

Bende ikinci grup gibi dusunuyorum evet bu isi ne kadar cok istedigimi gosteren tum cabalari gosterdim. Bu noktadan sonra yapilacak hersey "desperate" oldugumu gosterir gibime geliyor. Onu istemiyorum (iki hafta once oyleydim ama simdi farkli dusunuyorum:) )..Simdi yeni bir sayfa acma zamani..

Biraz onumuzdeki gunleri planlamak istiyorum ama uzerimdeki islerin hafiflemesi lazim. Buradaki Kanada-Turk Toplum Merkezinin finansal tablolarini hazirliyorum cok buyuk kismi bitti, ama simdide baska bir projede is verdiler.

Sonra kurucusu oldugum Turkish-Canadian Professional Network LinkedIn Grup var giderek buyuyoruz su anda 75 kisi civarindayiz. O grubun daha etkinlesmesi icin calismalarimiz var, grup uyeleri ile biraraya geliyoruz. Gecen hafta birbirinde degerli 17 uyemizle biraraya geldik. Tanistik, fikir alisverislerinde bulunduk ve en kisa zamanda yeniden bir araya gelmek istedik.

Ana mesgalem cocuklar tabi ayni zamanda en cok zamanimi alanda onlar. Onlar icin bol aktiviteli yaz olmasi icin elimden geleni yapiyorum.

Tum bunlara ilave yeni bir is bulup o ise konsantre olsam mi, yoksa uzun bir Turkiye tatilini hic riske atmayip geldikten sonra mi tekrar is aramaya baslasam karar veremiyorum.

Acikcasi uzun zamandir nasil isler var goz atmadim bile, bizim grupta degerli bir uyelerimizde ozgecmisimi istedi onu yeniden duzenlemem lazim..Herseye yeniden baslamak gozumde buyuyor.

Ote yandan baskalarinada biraz faydam olsun istiyorum. Blogu takip edenlerden gelen ozgecmis yardim isteklerine daha cok zaman ayirmak istiyorum.

Kabus Gibi Ikinci Gorusme ve Hala Sonuc Yok

Yazmak bi yana dusununce bile icime sikinti geliyor ikinci gorusmeyi. Sadece formalite diye gidip hersey elimden kayip ucuyormus gibi hissederek dondum.

Ilk gorusmeden dersimi aldim buna daha erkenden yola ciktim, bi yandan kendi kendimede soz verdim kimseye yardim etmek yok tek hedef "Scotia Plaza" diye. Neyse, aksilik olmadan 11.14'de ulastim. Oyalanmak icin lavaboya gittim. Tam 11.30'da gidecegim bolume yani 2.bodrum katina indim. Gittigimde Corey Bey'in karsilamasi gerekiyordu. Bir tur attim ortalikta kimsecikler yoktu, bana verilen telefon numarasini aradim haber vermek icin. Telesekreter cikti, mesaj biraktim. Orada calisanlara sordum. Yerinde yok dediler. Yine aradim yine telesekreter.

Panikledim, nasil yerinde olmaz bu adam yoksa ben yanlis mi anladim diye dusunurken Insan Kaynaklari Mudurunu aradim. Sen bekle bende arayayim dedi. Sonra baska birilerine daha sordum yok dediler. Biz yardimci olalim dediler, is gorusmem vardi 11.30'da dedim. Belki toplanti salonundadir diye beni oraya goturduler, kapi duvar, yok kimse..

Kendi kendime olamaz boyle bisey diye soylenirken, tekrar Insan Kaynaklarini aradim, beni bi yere oturtular, birileri bulup getircek diye haber verdim. Tam kapatirken Corey geldi..Piskin bi suratla, ozur falan dilemek yok..

Hemen ukalaca bu pozisyon tam olarak ne yapar ne anladin anlat bakalim dedi. Anlattim..Ooo dedi cok iyi fikir sahibisin konuda..Normalde bu guzel bi yorum ama onun agziyla yine de sen bu isi alamayacaksin gibi cikiyordu. O noktadan sonra ne soylediysem begendiremedim.

Ama arada lutfeder gibi sen VP'nin guclu adayisin bu is icin, baska kimlerle gorustun etkilemisin gibi biseyler soyledi, sonrada ekledi ama diger adaylarida gormemiz lazim..

Ben sok ne adayi, baska aday falan yoktu baska diyesim geldi ama demedim. Zaten anlamistim adami gorur gormez bir farkliydi. Cok negatif elektrik verdi ilk andan beri (beni ve gorusmeyi ne kadar ciddiye aldigini sorgulamiyorum bile).

Sordugu sorulara teknik anlamda guzel cevaplar verdim, kendide kabul etti. Deneyimin ve bilgi tam bizim aradigimiz gibi "AMAAAAA". Illa her pozitif seyin sonuna koydu amayi. Baski altinda calisabilirmiymisim, fazla mesai yapabilirmiymisim, cocuklarla zor olmazmiymis, Kanada calisma hayatina adaptasyonum 2-3 ay surermis(tabii uzaydan geliyorum Turkiye'de insanlar farkli iletisim yontemleri kullaniyor)..

Gittikce uzayan benim her dakikasinda adami kazanmaya calistigim zorlu, o anda bile icimi sikan kara bulutlarin kapladigi hatta ciktigimda sinirden gozumden yaslarin geldigi bir gorusme oldu.

Ote yandan her ne kadar adama gicik olsamda gayet profesyonel davrandim cevaplarimda. Olur da pozitif bir isik gorurum diye.

Formalitemiydi bilmiyorum ama sonunda ne kdar maas istedigim, ne zaman baslayabilecegimi, ne kadar izin vs istedigimi sordu.

Bende ne zaman karar vereceklerini sordum, bu pozisyon icin karari onumuzdeki hafta verecegiz ama diger acik pozisyonlar icin daha ilerleyen zamanlarda dedi.

Tesekkur ettim ciktim. Benden iyi haber bekleyen herkes icin bu gorusme yikim oldu. Benim gozumde o an benim o is icin sansim bitti. Cunku Corey benim soylediklerimi duymuyorum gibiydi, sanki benim kafamda biri var sen ne kadar agzinla kus tutsan seni almayacagiz edasi vardi.

Tum kizginliklari bi kenara birakarak hemen ona bana vakit ayirdigi icin tesekkur ettigim hemde benim bu isle ortusen ve uygun oldugumu gosteren detaylardan olusan tesekkur mektubunu yazdim.

Bir yandanda rahatladim olumlu veya olumsuz artik bir sonraki hafta (yani gecen hafta) sonucu ogrenecektim. Ama onlardan haftanin ortasi olmasina ragmen bir cevap gelmedi. Olumsuz birsey gelmemesine sevindim ama olumlu olsa hemen aramalari gerekirdi.

Fazla istekli gorunmemek icin bari dedim IK mudurune yazayim belki bi sonuc alirim diye. Bana sadece daha karar asamasinda olduklarini ama onumuzdeki hafta (yani bu hafta) detayli bir geri bildirimde bulunacagini belirten bir cevap yazmis.

Gene dedim belki bi umut vardir diyerek haftaya basladik. Ses seda yine cikmayinca dun dayanamayip hem VP hemde Corey'yi arayip mesaj biraktim. Yine tik yok.

Artik benim icin bu defter kapandi. Ikinci gorusmeden sonra benim hem referansim hemde arkadasim olan kisilere neler olup bittigini anlatan emailler atmistim. Cok onemli finans kurumlarinda Londra ve Luxemburg'ta calisiyorlar ve en onemlisi yanlarinda onlara bagli calisan birsuru kisi var yani ise eleman aliyorlar. Herkesin ortak gorusu boyle bir gorusme ciddi bir kuruma yakismaz ve organizasyonda ciddi problem var. Kendi islerinde bir problemleri oldugunu gosteriyor. Luxemburg'daki VP arkadasim, bunlar o kurumda calismaman gerektiginin isaretleri "RUN gibi yorum yapmis..

Baska arkadaslarimda bu kadar ciddiyetsiz, kompleksli (yazamayacagim kadar abuk seyler soyledi) biriyle calismanin zorluklari dile getirdi. Gercekten basindan beri hep hayirlisi ise olsun dedik, belki Corey gibi biriyle calismak gercekten beni cok yipratacakti, cok donmek istedigim is yasami bana kabus olacakti.

Henuz hala sonuc yok ama ben bu kadar iyi baslayan bir isin ikinci gorusme ama en cok Corey yuzunden olmadigini olamayacagini dusunuyorum..

Uzulsem de bunda da bir hayir vardir diyorum en azindan artik gonul rahatligi ile Eylul'de Turkiye'ye gidip ailemle ozlem giderebilirim!

Is Hayatimin En Iyi Is Gorusmelerinden Biri

Yolda basima gelenleri anlatip acaba oyle mi ozur dilesem yoksa bana inanmaz bile sadece gec kaldigim icin ozur dileyeyim derken; Lorne R. benden once "kiyafetim icin cok ozur dilerim bugun seninle olan gorusmeni unuttum ve Cuma oldugu icinde casual (haftasonu kiyafeti) giyindim dedi..

Allahim kulaklarima inanamiyorum bugune kadar hatirlamadigim kadar gorusmeye gittim her zaman ozenliydim ama ilk defa biri hemde altinda 300 kisi calisan koskoca bir VP benden kiyafeti icin ozur diledi. Seker biri oldugunu soylemistim degil mi:)

Ben lutfen hic onemli degil zaten hava cok sicak ayrica Cuma dedim gulerek. Simdi dusunuyorumda ben gec kaldigim icin ozur bile dileyememisim. Ama beni asansorle asagiya indiren bayanin etkiside var (sanirim o da cok onemli bir pozisyondaydi). Ben gec kaldim dedikce "don't worry/ dert etme) demisti.. Kimbilir belki Lorne'a soylemistir.. Cok panik, zorlama onu diye..

Boyle rahatlatan baslangictan sonra yaklasik 45 dakikalik cok keyifli, o sordu ben cevapladim bazen ben sordum o cevapladigi, karsilikli gorus alisverisinin oldugu basarili bir gorusme oldu. Sonlara dogru bana bir tane daha gorusme yapilmasini istiyorum dedi. Bi an panikledim olmayacak mi diye cunku sonlara dogru artik ne zaman ise baslamam gerektigini, ulasim, maas gibi onemli detaylari konusmustuk. Ikinci gorusme deyince acikcasi tedirgin oldum, daha ust/senior biriyle mi gorusecegim dedim yok dedi bu pozisyonun bagli oldu kisi ama yine benim altimda biri. Daha zor mu olacak dedim hayir ayni sekil dedi gulerek.

Ne zaman karar vereceksiniz dedim, onumuzdeki haftayi bulur cunku G20 suresince seni buraya getirtmek istemeyiz guvenlik yuzunden seni iceri alamayiz gibi biseyler dedi. Sonra biraz dusundu bugun tekrar gelebilirmisin G20 baslamadan yapalim dedi. Tabi ki 15-20 dk uzaktayim dedim. Anlastik dedi sen simdi normal gunune devam et ben seni ayarlayinca arayacagim dedi.

Yine kosarak ama bu sefer sevincten dort kose olmus bisekilde ciktim. Once bana dogru kisinin emailini bi sekilde bulan sevgili arkadasim Bengu'yu aradim, o da cok sevindi hepsi iyiye isaret dedi. Sonra esimi aradim..

Mutlu haberle cocuklari almaya gittim, arkadasim Anna'ya ogleden sonra gidebilirim yine bakarmisin dedim..Seve seve dedi..Sonra telefonu beklemeye basladim 3 gibi aradi Lorne (buyukluge bakin sekreter veya baska biri degil kendi ariyor Turkiye'de olsa nasil olurdu ?) Seni gorusturecegim kisi cikmis dedi, ama merak etme seni ise almayi dusunuyoruz, Insan Kaynaklarina da haber verecegim,G20 bitince toparlayacagiz herseyi dedi.

Ben cok ama cok tesekkur ettim. Kulaklarim dogru mu duydu acaba dedim, birazda inamayarak ama mutluluktan ucarak esimi, Bengu'yu (o olmasa bu gorusme sansi bile elde edemezdim), Anna'yi ve annecigimi aradim. Hepsi benim adima cok mutlu oldular.

Bende sabirsizlikla G20'nin bitmesini beklemeye basladim. Tabii Lorne'a tesekkur mektubunu gonderdikten sonra.

Hafta ortasina dogru Insan Kaynaklari Muduru email yolladi, bolumdeki degisiklikler ve G20 nedeniyle 5 Temmuz'dan sonra Direktorle goruseceksin diye. Bu emailden sonra hersey yolunda gidiyor diyerek, kafamda ise girecekmisim gibi planlar yapmaya basladim. Hatta bloga hemen yazmak istedim ama guzel haber gelmeden yazmayayim dedim. Hos hala guzel haber yok bekliyoruz ama daha fazla dayanamadim yazmadan.

Derken 29 Haziran'da bir email geldi seni Sr. Manager'la gorusturecegiz ya yarin ya cuma yada pazartesi hangisi uygun diye..Beni heyecan kapladi ama korku kesin isi alacakmisim gibi dusundugum icin azdi..

Ve Cuma gunu (2 Temmuz) ikinci gorusmeye gitmemle KABUS basladi!

Is Gorusmesi Oncesi (Bolum 2)

Hizlica istasyonun icine girdim. Gisedeki gorevli ne oldugunu sorarken acele ile gecistirdim. Kosar adimlarla trene dogru giderken bi treni kacirdim. Bir sonraki tren 6 dk sonraydi..Icimi bir korku kapladi cok ucu ucuna olacakti. Ama ote yandan da birine yardim etmenin verdigi huzur vardi. Kendi kendime yetisirim dedim.

Hazirladigim notlara tekrar goz attim. Heyecanim yatisti biraz derken geldik King St- duragina o da ne saat 11.27..Kosarak hangi kapidan ciktigima bakmadan caddeye ciktim ama yanlis cikistan cikmisim. Trenden beri etrafimda olan biri benim saskin saskin baktigimi gorunce ben bisey demeden "hadi sor bakalim, nereye gitmen gerekiyor" dedi. Scotia Plaza dedim gel bende o tarafa gidiyorum dedi. Ve saolsun benim yolumu bir guzel uzatti resmen kulagi tersinden gosterdik. Yolda ben nerdeyse ucmaya calisirken, kikirdek bi sekilde is gorusmesine mi gidiyorsun dedi ..Eh tabii, bizdeki gibi takim elbise, veya tayyor cok fazla yok ortalarda..Neyse, daha fazla gec kalmadan ve muhatap olmadan merdivenleri ikiser ucer ciktim..

Lobbyde asansorlere yoneldim, 8-9 tane ayri asansor vardi ama her asansor her katta cikmiyor 23.kata cikani bulacam derken 23. kata gideni kacirdim..Ortadaki devasa saat 11.31 gosteriyordu. Bir kac kere daha dugmelere bastim ama bi turlu gelmiyor asansor bende karsidan 24. kata gideni cagirdim neyseki o 1-2 dakika sonra geldi. Asonsorde dev ekran son dakika haberleri, hava durumu vs gosteren TV'den saate baktim 11.35 olmus..Panik yapmaya calisiyorum nasil olsa hemen merdivenle bir kat asagiya giderim diye.

Kapi acilinca ufak capli bir sok yasadim. Sadece asansor girisi ve bolumlere kartli giris vardi..Yani daha beter bi durum oldu. Sadece bir kat var arada ama asagiya inilmiyor. Bu kadar aksilik ust uste gelirmi diye soylenirken, tam o sirada, iceriden biri cikti.

 Ona hemen sordum benim acilen bi kat asagiya inmem lazim diye. O da bana "is gorusmen mi var" dedi? Icimden bu kadar belli mi demekten kendimi alamadim. Saolsun hemen asansoru cagirdik ve asagiya indik. Bana kiminle goruseceksin dedi ismi soyledim aa cok gec kaldim diyerek..Merak etme hemen haber verecem dedi..

Nefes almak icin lobbydeki koltuga oturdum. 1-2 dakika sonra bugune kadar tanistigim en seker ust duzey yoneticilerden biri beni karsilamaya geldi..

Hayatimin en onemli is gorusmesi ve benim birine yardim etmem gerekti!

| 1 yorum

Hala olumlu-olumsuz bir haber gelmedi son is gorusmesinden ama ilk gorusmeye giderken sadece filmlerde gordugumuz yok daha neler saka olmali dedirten seyler geldi basima.

Ilk gorusmem 18 Haziran Cuma saat 11.30'da Bankanin merkezinde yani tam finans merkezlerinin kalbindeydi. Yine metro istasyonuna iki dakika yurume mesafesindeydi Scotia Plaza. Hic adresine bile bakmamistim ama ne olur ne olmaz diye evime sadece 20 dk uzaklikta olan yere bir saat once ciktim. Erken gideyim hem oturup biraz heyecanimi yenmek icin bir kahve icerim diye dusunmustum.

Cocuklari cok sevdigim arakadasim Anna'ya biraktiktan sonra hizlica metroya yururken benden 100 mt ilerideki bir bayan dikkatimi cekti. Giderek yurumesi yavasladi, iki saniyede bir durmaya basladi ben yanina geldigimde ise nefes alamiyordu artik. Arkadan hamile oldugunu o yuzden peltek peltek yurudugunu dusundum. Ama yanina gidince baktim hamile degil sadece fazla kilolu. Iyi olup olmadigini sordum "nefes alamiyorum, lutfen yardim et dedi"..Ara bi sokak etrafta kimsecikler yok, allahim ne yapmali simdi diye dusundum ama oylede birakamazdim. Ne yapmami istiyorsun 911 i (ilk yardim hatti) arayayim mi? dedim. "Evet lutfen hava alamiyorum, acilen ventilatore ihtiyacim var, ayrica kanser hastasiyim" dedi..

Tamam arayacagim ama benim 11.30'da is gorusmem var cok onemli sonra gitmek zorundayim dedim. Ok dedi anlastik.. Ve kabus basladi!

911'i veya ilk yardim hattini arayanlar bilirler (ki umarim kimse aramak zorunda kalmaz) 100 tane ahiret sorusu sorarlar ben kadini tanimadigim icin hepsinden yirtacagimi dusunmustum yanilmisim. 911'deki gorevli bana, ben Carol'a (evet o noktada ismini ogrendik Carol'mis) sorup cevap veriyordum. Bi yandan 911'deki kadina bakin benim gitmem lazim Carol'i suraya birakiyorum metronun yani basi dedim. Gorevli cok kizdi hayir onu orada birakamazsin basinda durman lazim senin yardimina ihtiyaci var diyerek israrla telefonunu kapatmadi, ustune bi yandan benimde kimlik bilgilerimi ve telefon numarami aldi. Cattik dedim aradigima bin pismanim bi yandan hala aciklamaya calisarak "bakin gitmem lazim benim icin cok onemli, Carol oturuyor" diyorum kadin asla izin vermiyor. Bu arada Carol benimle yuruyup karsiya gecmeye calisiyor.


Telefondaki gorevli siz ne yapiyorsunuz diyor, ben istasyona yuruyoruz diyorum ve bana kizmaya basliyor "onu yurutme cok tehlikeli, niye yurutuyorsun diyor" ben degil kendi yurumek istiyor diyorum ki dogru Carol benim caresizligimi gorup kendi yurumeye baslamisti. Bu arada ikimiz sahane bir kominasyon olusturuyoruz. Sikidim bir takim elbise icinde topuklulardan zor yuruyen ben ve yanimda kocaman zenci bir bayan.

Sonunda metronun girisine geliyorum 911'deki bayana soyluyorum metro bilet satistaki gorevliye teslim edecegim diyorum. Kadin biraz daha dayan sensiz bulamazlar onu, ambulans ve itfaiye yolda diyor. Bende bulmamalarina imkan yok giristeki golge banklara oturtup diyorum yine ikna olmuyor. Carol'i birine teslim etmeden gidemezsin diyor..Saka dimi diyorum burada yuzlerce insan var..Hayir diyor git birini bul getir. Bilet gisesine gidiyorum, adam telefonda kapatmiyor sonunda bagiriyorum 911'le gorusuyorum birinin yardima ihtiyaci var diyorum. Adam cikip gelinceye kadar itfaiyeyi duyuyorum, 911'deki gorevlide duyuyor. Bana disari cik onlari Carol'in yanina gotur diyor.

Disari cikiyorum adamlar kocaman kadini goremiyorlar uzaga park ediyorlar..Herkes merak ediyor ama kimse yardim etmiyor..Ben we're here(buradayiz)!!! diye bagiriyorum sonunda. 911'deki gorevli yardim Carol'a ulastimi diyor evet diyorum. Bi anda sesi yumusuyor (o dakikaya kadar gitmemem icin cok sert ve kesindi), cok tesekkurler kaldigin icin diyor. Rica ederim diyorum.

Sonra Carol'la vedalasiyorum, bana cok tesekkur ediyor ve ekliyor "God bless you(allah senden razi olsun, korusun)! diyor..Gonulden rica ederim, lutfen benim icin dua et diyorum..

Ve kosarak metroya giriyorum saat 11.05..Normal sartlarda 20 dk sonra downtown olmam lazim ama sizce yetisebilecekmiyim zamaninda?

Herseye Ragmen Bir Is Ilanina Takilip Kalmak Iyidir

Gunlerdir suren sessizligim aslinda yaklasik 3 hafta once yazdigim takilip kaldigim pozisyondan haber beklememden oturu. O yaziyi gece yazdim sabah telefonum caldi arayan benim en son emaille ozgecmisimi yolladigim kisinin 2 usttuydu (Vice President of Operations). Mutluluk ve sevincten gozumden yas geldi, telefonda konusamadim dogru duzgun bile..Hemen 2 gun sonra gorusmeye cagirdi gittim iyi gecti..Sonra G20 girdi araya ama cok bekletmeden ikinci gorusmeye gittim gecen Cuma ama ne olduysa hersey orada oldu. Olacak olan is birden tersine dondu..

Henuz olumsuz cevap gelmedi ama kesin eminim olmayacak hemde ortada benden kaynaklanan birsey olmamasina ragmen! Gecmis tecrubelerle sabit iyi haber cabuk gelir, ara acildikca bu hic iyiye isaret degildir!

Lutfen kusuruma bakmayin yorumlara, emaillere, ricalara cevap yazamamam bu sikintili halimdendir. Detaylarini kafami toparlar toparlamaz yazacagim ama buraya kadar gelmis bir isin olmamasini pek anlayamiyorum..Herkesin soyledigi gibi belki "bunda da bir hayir" vardir!

Related Posts with Thumbnails